Yazar "Çintesun, Feyza Nur İncesu" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 5 / 5
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Amniyotik sıvı indeksi, plasenta lokalizasyonu ve fetal cinsiyetin fetal ağırlık tahmini üzerine etkisi
    (2017) Çintesun, Ersin; Çintesun, Feyza Nur İncesu; Bertizoğlu, Mete; Çelik, Çetin
    Amaç: Çalışmamızda amniyotik sıvı miktarı, plasenta lokalizasyonu ve fetal cinsiyetin ultrasonografik yöntemle fetal ağırlık tahmini üzerine etkisini incelemeyi amaçladık. Yöntem: Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde 1 Eylül – 31 Aralık 2016 tarihleri arasında do- ğum yapmış hastaların dosyaları etik kurul onayı sonrası retrospektif olarak incelendi. Doğum ağırlığı 2500 gramdan düşük ve 4500 gramdan büyük olan hastalar, fetal intrauterin gelişme geriliğ i, diyabeti ve ek hastalığı olan hastalar, çoğul gebelikler, intrauterin ölü veya anomalili fetüs doğumları başvuru esnasında servikal açıklığı 4 cm olan hastalar ve maternal vücut kitle indeksi (VK‹) 25 olan hastalar çalışma dışında bırakıldı. Hastaların ultrasonografi muayenesinden doğuma kadar olan maksimum süre 72 saat olarak belirlendi ve daha geç sürede doğum yapan hastalar da çalışma dışında bırakıldı. Veriler fetal cinsiyete göre, plasentanın anterior, posterior, lateral lokalizasyonuna ve amniyotik sıvı indeksinde oligohidramniyoz, polihidramniyoz ve normal değerlerine göre kıyaslandı. ‹statistik analiz için SPSS 22.0 (SPSS Inc., Chicago, IL, ABD) kullanıldı. Veri analizi için Kruskal-Wallis H ve Student t testi kullanıldı. Bulgular: Toplam 387 hasta incelendi. Ortalama yaş 28 olup, hastalarda sezaryen oranı %39.8, normal doğum oranı ise %60.2, ortalama ultrasonografik doğum ağırlığı 3319 g (413 g), ortalama doğum ağırlığı 3330 g (376 g) olarak saptandı. Bütün hastalarda kilo defisiti %7.2 olarak hesaplandı. Fetal cinsiyet, plasenta lokalizasyonu ve amniyotik sıvı indeksine göre gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark izlenmedi. Sonuç: Çalışmamızda amniyotik sıvı indeksi, plasenta lokalizasyonu ve fetal cinsiyetin tahmini fetal ağırlık üzerinde belirleyici olmadığı bulunmuştur
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Endometrial Örnekleme Sonuçlarımız: 655 Olgunun Analizi
    (2017) Çintesun, Ersin; Çintesun, Feyza Nur İncesu; Aslan, Buket Karataş; Uçar, Mustafa Gazi; Yarıkkaya, Enver
    Amaç: Lokal bir merkezdeki endometrial örneklemelerin histopatolojik sonuçlarının değerlendirilmesiGereç ve Yöntemler: Ağrı Devlet Hastanesi'nde Ocak 2014-Mart 2016 tarihleri arasında anormal uterin kanama nedeniyle endometrial biyopsi yapılmış 655 hastanın sonuçları retrospektif olarak incelenmiştir. Etik kurulu onayı alınmış ve hasta kayıtları hastane otomasyon sisteminden elde edilmiştir. Endometrial biyopsi endikasyonları ile histopatolojik sonuçları arasındaki ilişki araştırılmıştır. İstatistiksel analiz için SPSS 22 programı kullanılmıştır.Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 47,36,6 idi. Endometrial biyopsi endikasyonları sırasıyla menoraji/metroraji (%82,6), postmenopozal kanama (%14,2), myom (%2) ve servikal polipti (%1.2). Histopatolojik sonuçlar ise en sık endometrial polip (%53.5) sonrasında sırasıyla sekretuar/proliferatif endometrium (%26.1), yetersiz materyal (%8.7), atrofi (%5.64), endometrial hiperplazi (%3.2), endometrit (%1.9), endometrial kanser (%0.3), myom (%0.3) ve diğer (%0.15) olarak raporlanmıştır. Sonuç: Tüm örnekleme endikasyonlarında hemen neredeyse en sık patoloji endometrial polip gelmiştir. Endometrial biyopsi yöntemlerine kombine olarak histerosonografi ve diagnostik histeroskopi de kullanılmaya başlanması düşünülebilir. Myoma uteri sebebi ile histerektomi veya myomektomi planlanan hastalarda eğer endometrium kanseri risk faktörleri varsa endometrial biyopsi açısından değerlendirilmelidir. Servikal polipektomi yapılan hastalarda endometrial polip birlikteliği olabileceği düşünülerek endometrial örnekleme de yapılmalıdır
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Preeklampsi ile komplike olmuş ikiz eşi komplet mol hidatidiform: Olgu sunumu
    (2017) Çintesun, Feyza Nur İncesu; Çintesun, Ersin; Yavuz, Ayşe
    Amaç: Molar gebelik, plasentadan köken alan ve lokal olarak uterusu istila etme ve metastaz yapma potansiyeline sahip gestasyonel trofoblastik hastalık olarak sınışandırılan hastalık grubunun bir parçasıdır. Molar gebelik ile birlikte ikiz eşi fetüsün bulunma olasılışı oldukça nadirdir. Ayrıca molar gebelikte hipertiroidi, preeklampsi gibi durumlar da daha erken haftalarda ve daha sık görülebilmektedir. Bu olgumuzda preeklampsi ve plasenta dekolman gelişen 18 hafta ex fetüsün eşlik ettişi komplet molar gebelik olgusunun sunulması amaçlanmıştır. Olgu: Yirmi be yaşında, multigravida, son adet tarihine göre 18 hafta intrauterin fetüs tanısı konuldu. Laboratuvar tetkileri ve klinik bulguları sonucuna göre ikiz eşi molar gebelik, preeklampsi ve plasental dekolman tanısı konuldu. Hastaya magnezyum sülfat tedavisi başlanarak doşum indüksiyonu yapıldı ve gebelik sonlandırıldı. Alınan piyesin histopatolojik incelemesinde ikiz eşi komplet mol olarak rapor edildi. Hastanın takiplerinde herhangi bir komplikasyongelişmedi. Sonuç: ıkiz eşi molar gebelikler erken başlangıçlı preeklampsi, tirotoksikozve gestasyonel trofoblastik neoplazi gibi tıbbi komplikasyonlar yönüyle dikkat edilmesi gereken gebeliklerdir
  • Küçük Resim
    Öğe
    Subclinical inflammation markers in hyperemesis gravidarum and ketonuria: A case control study
    (WOLTERS KLUWER MEDKNOW PUBLICATIONS, 2019) Çintesun, Ersin; Akar, Serra; Gül, Ayhan; Çintesun, Feyza Nur İncesu; Şahin, Gözde; Ezveci, Huriye; Akyürek, Fikret; Çelik, Çetin
    INTRODUCTION: Subclinical inflammation markers play a significant role in hyperemesis gravidarum (HEG). Simple hematological markers such as mean platelet volume (MPV), platelet distribution width (PDW), neutrophil-to-lymphocyte ratio (NLR), red cell distribution width (RDW), plateletcrit (PCT), and platelet-to-lymphocyte ratio (PLR) have been shown to reflect inflammatory burden and disease activity in several disorders. Ketonuria is a parameter used in the diagnosis of severe HEG, but its correlation with disease severity remains controversial. The relationship of subclinical inflammation markers with degree of ketonuria has not been examined previously. In this study, we aimed to determine the diagnostic value of these subclinical inflammation markers and the relationship between these markers and grade of ketonuria in patients with HEG. MATERIALS AND METHODS: A total of 94 pregnant women with a diagnosis of HEG and 100 gestational age-matched healthy pregnant women were enrolled in this retrospective study. MPV, PDW, NLR, PLR, PCT, and ketonuria were calculated and analyzed from complete blood cell counts and total urine analyses. RESULTS: Lymphocyte count was significantly higher in the control group (P< 0,001): NLR and PLR values were significantly higher in the HEG group (P< 0,001). Among inflammation markers, RDW increased significantly (P = 0,008) with an increase in ketonuria in patients with HEG. A statistically significant correlation was found between white blood cell (WBC) and NLR, PLR, PCT. A moderate uphill relationship was observed between NLR and WBC and a weak uphill linear relationship was observed between WBC and PLR and between WBC and PCT CONCLUSIONS: PLR and NLR can be considered effective markers to aid in the diagnosis of HEG. No marker was found to correlate with ketonuria grade except RDW, although the relationship of the severity of ketonuria with severity of disease is controversial. RDW increases as the degree of ketonuria increases.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Systemic inflammatory response markers in preeclampsia
    (WOLTERS KLUWER MEDKNOW PUBLICATIONS, 2018) Çintesun, Ersin; Çintesun, Feyza Nur İncesu; Ezveci, Hüriye; Akyürek, Fikret; Çelik, Çetin
    PURPOSE: Neutrophil-lymphocyte ratio (NLR), platelet-lymphocyte ratio (PLR), platelet distribution width (PDW), red cell distribution width (RDW), mean platelet volume (MPV), and plateletcrit (PCT) are known as systemic inflammatory response markers. In this study, we aimed to evaluate changes in NLR, PLR, PDW, RDW, MPV, and PCT in preeclampsia (PE) and their use in predicting its severity. MATERIALS AND METHODS: This is a retrospective case-control study. The study comprised 64 control group (healthy pregnant females), 51 females with mild PE, and 13 with severe PE. These three groups were compared with demographic data and inflammation markers. RESULTS: There were no statistically significant differences between healthy pregnant females and preeclaptic females in terms of median age, hemoglobin, lymphocyte, neutrophil, platelet, NLR, PLR, PDV, RDW, MPV, PCT (P > 0.05). The control group has a higher number of gravity and parity than the PE group (P < 0.001). MPV value is a lower PE group than the control group (P < 0.001). Both gravity and parity were significantly higher in the patients with mild PE than in the control group (P < 0.001). MPV value was statistically higher in the control group compared both mild and severe PE (P < 0.001), however, no statistical difference between mild and severe PE (P = 0.305). CONCLUSIONS: MPV may be clinically useful markers in the prediction of PE. Further, prospective multicenter studies are needed to reveal the association between these markers and PE.