Yazar "Öztürk, Ali Erdem" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Doksorubisinin rat testis dokusunda meydana getirdiği hasarların belirlenmesi ve çeşitli antioksidanların koruyucu etkileri(Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2021) Öztürk, Ali Erdem; Bucak, Mustafa NumanSunulan tez çalışmasında, beşeri hekimlikte kemoterapötik olarak kullanılan doksorubisinin rat testis dokusu üzerine zararlı etkileri ve bu zararlı etkiler üzerine timokinon ve resveratrolün koruyuculuğu araştırıldı. Çalışmada 10 grup yer aldı. Her bir grupta 8 erkek rat olmak üzere toplamda 80 erkek Albino Wistar rat kullanıldı. Çalışma grupları kontrol, 15 mg/kg doksorubisin (D), 5mg/kg timokinon (T5), 20mg/kg timokinon (T20), 5mg/kg resveratrol (R5), 20mg/kg resveratrol (R20), D+T5, D+T20, D+R5 ve D+R20 olarak belirlendi. Kontrol grubuna oral gavaj yöntemiyle gün aşırı serum fizyolojik, D grubuna 10. gün 15 mg/kg dozda intraperitoneal (İP) olarak doksorubisin, timokinon ve resveratrol içeren gruplarda ise antioksidanlar oral gavaj yöntemi ile 21 gün boyunca gün aşırı uygulandı. Yirmibir günün sonunda ratlar anesteziye alınarak servikal dislokasyon yöntemiyle ötenazi edildi. Spermatolojik ve patolojik parametrelerin ölçülmesi için örnekler alındı. Yapılan ölçümler sonucunda motilite değerleri karşılaştırıldığında kontrol grubunda motilite %65,83 çıkarken, doksorubisin uygulanan grupta bu oran %37,5'a kadar düşüş gösterdi (p<0,05). Yine motilite üzerinde, D+T5 (%31,66) ve D+T20 (%40) grupları doksorubisinin zararlı etkisini tersine çeviremezken (p>0,05), D+R5 (%54,16) ve D+R20 (%61,66) grupları doksorubisin grubundan daha iyi sonuçlar vermeyi başardı. Epididimal spermatozoa yoğunluğu göz önüne alındığında doksorubisin grubu (66,66x106) kontrol grubuna (181,66x106) oranla spermatozoa yoğunluğunu önemli ölçüde azalttı. Kombine uygulamalarda ise tüm gruplar doksorubisin grubuna oranla daha iyi sonuçlar vererek spermatozoa yoğunluğunun düşmesini önledi. Anormal spermatozoa oranları değerlendirildiğinde, doksorubisin uygulaması anormal spermatozoa oranını (%5,16) diğer gruplara göre önemli derecede artırdı. D+T5 (%2,5), D+T20 (%2,16) ve D+R5 (%1,41) grupları doksorubisin grubuna oranla anormal spermatozoon oranlarını düşürmeyi başardı. Doksorubisin uygulaması (%50,58) spermatozoa membran bütünlüğünde önemli oranda hasar oluşturdu. Kombine uygulamalar, spermatozoon membranında oluşan hasarı kontrol grubu seviyesine getirmede başarısız olmakla birlikte, doksorubisin'in oluşturduğu hasarı önemli ölçüde azalttı. Mitokondrial aktivite sonuçları değerlendirildiğinde, doksorubisin grubu (%46,66), diğer gruplara göre önemli oranda düşüşe neden oldu. D+R5 (%74,1) ve D+R20 (%78,61) gruplarında oluşan hasar doksorubisin grubuna oranla düzeldi. Doksorubisin (%76,05) uygulaması akrozomal bütünlüğünü kontrol grubuna (%86,41) oranla önemli oranda düşürdü (p<0,05). Kombine gruplar doksorubisinin oluşturduğu akrozomal hasarı gidermede başarılı olamadı (p>0,05) Relatif testis ağırlıkları değerlendirildiğinde, doksorubisin içeren grup (%0,3672) kontrol grubuna (%0,4371) göre önemli oranda düşüşe neden oldu. D+T5 (%0,4559), D+T20 (%0,4972), D+R5 (%0,4497) ve D+R20 (0,4845 g) doksorubisinin neden olduğu testis ağırlık kaybını önlemeyi başardı. Doksorubisin uygulanan hayvanlarda testis germinatif hücre katman kalınlığı (32,9 µm), kontrol (59,91 µm) grubuna göre oldukça düşük çıktı. Kombine gruplarda ise en başarılı sonucu D+R5 grubu (58,85 µm) verdi. Tubulus seminiferus kontortus çapları dikkate alındığında, kontrol grubunun ortalama tubulus çapı 308,6 µm iken, doksorubisin uygulanan grupta ortalama 232,33 µm olarak ölçüldü. D+T5 ve D+T20 uygulamaları, doksorubisinin hasar verici etkisine karşı bir miktar koruma sağlasa da tubulus çapı değeri kontrol grubuna yaklaşamadı. D+R5 (292,59 µm) ve D+R20 (292,55 µm) grupları tubulus çapı bakımından doksorubisinin hasarını engelleyici etki göstererek kontrol grubunun ortalamasına oldukça yaklaştırdı (p<0,05). Johnson'un testiküler skorlaması incelendiğinde, en iyi sonucu 9,0833 ile kontrol grubu verdi. Yalnızca doksorubisin içeren grup (4,0833) oldukça düşük bir skor alırken, timokinon (T5 ve T20) ve resveratrol (R5 ve R20) içeren gruplar kontrol grubuyla benzer sonuçları verdi (p>0,05). Kontrol grubunda Bax değeri 4,19 olarak gözlenirken, doksorubisin grubunda (12,37) oldukça yüksek çıktı. Doksorubisin ile kombine gruplarda Bax miktarı doksorubisin grubundan daha düşük çıksa da en iyi sonucu 5,75 ile D+T5 grubu verdi. Bcl-2 sonuçları değerlendirildiğinde, doksorubisin grubunun Bcl-2 değeri (2,86) diğer tüm gruplara oranla önemli ölçüde düşük çıktı. Kontrol grubunda bu değer 17,25 çıkarken, D+T5 (18,57), D+T20 (16,36) ve D+R20 (18,98) kontrol grubuyla benzer ve D grubundan daha yüksek Bcl-2 skorları verdi (p<0,05). Sunulan tez çalışmasında, doksorubisinin testis dokusuna zarar verici etkileri ortaya kondu. Timokinon ve resveratrol bileşikleri ise testiküler dokuda doksorubisine bağlı oluşan hasarı önlemede hem spermatolojik hem de patolojik açıdan başarılı bulundu.Öğe Effect of ergothineine and quercetin additions in to the in vitro embriyo development(Selçuk Üniversitesi, 2024) Bodu, Mustafa; Öztürk, Ali Erdem; Elçin, Murat; Atay, Yunus Emre; Narlıçay, Salih; Ataman, Mehmet Bozkurt; Bucak, Mustafa NumanAmaç: Bu çalışmanın amacı, ergotiyonin ve kuersetinin sığır embriyolarının in vitro gelişimi üzerindeki etkilerini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Oositler yerel bir kesimhaneden ovaryum aspirasyonu yoluyla elde edildi ve maturasyon için in vitro ortamda kültüre alındı. Maturasyon sonrası fertilizasyon işlemi gerçekleştirildi. Pronuklear embriyolar kontrol, 10 μM L-ergotiyonin ve 10 μM kuersetin ilave edilen olmak üzere üç gruba ayrıldı. Antioksidanların CR1aa besi ortamına eklenmesinin ardından embriyolar in vitro kültüre edildi. Bölünme ve morula oranları sırasıyla 2. ve 5. günlerde değerlendirildi. Blastosist oluşumu ve kalitesi 7-8. günlerde belirlendi. Bulgular: İstatistiksel analizler ergotiyonin grubunda bölünme ve morula oranlarının kuersetin ve kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha yüksek olduğunu gösterdi (P<0,05). Kuersetin grubunda hiç blastosist oluşmazken, ergotiyonin grubunda 8. günde %17,96'lık bir blastosist oranı saptandı. Öneri: Sonuç olarak, 10 μM ergotiyonin sığır oositlerinin in vitro gelişimini olumlu yönde etkilediği; ancak 10 μM kuersetinin gelişimi olumsuz yönde etkilediği ve hiç blastosist oluşumadığı belirlendi. Farklı konsantrasyonların kullanılacağı ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. Çalışma, in vitro embriyo üretimi sırasındaki oksidatif stresin kontrolünü sağlamaya ışık tutmaktadır.Öğe Histopathological evaluation of the effects of thymoquinone and resveratrol on the liver in rats administered doxorubicin(Selçuk Üniversitesi Veteriner Fakültesi, Eylül 2022) Öztürk, Ali ErdemAmaç: Ratlarda doksurubisin kaynaklı hepatotoksisite üzerine farklı dozlardaki timokinon ve resveratrolün (5 and 20 mg/kg) etkilerinin patolojik olarak değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 80 erkek Wistar Albino rat kullanıldı. Hayvanlar, kontrol (C, Fizyolojik tuzlu su, PO); doksorubisin (Fizyolojik tuzlu su, PO ve 10. günde 15mg/kg Dox, IP); Timokinon-5 (TQ-5, 5 mg/kg TQ, PO); TQ-20 (20 mg/kg TQ, PO); Resveratrol-5 (5 mg/kg Res, PO, günaşırı); Res-20 (20 mg/kg Res, PO); Dox+TQ-5; Dox+TQ-20; Dox+Res-5 ve Dox+Res-20 olmak üzere 10 gruba ayrıldı. 21 günlük deneme sonunda gruplardan rastgele 6 denek seçildi. Vücut ağırlığı tartıldıktan sonra, ötenazi uygulanan ratların karaciğerleri diseke edildi ve tartıldı. Karaciğer örneklerine rutin doku işleme işlemleri uygulandı. Mikroskobik olarak, hepatositlerde dejenerasyon, nekroz/apoptoz, safra kanalı hiperplazisi, disosiasyon, konjesyon, karyomegali, mononükleer hücre infiltrasyonu, çift çekirdekli hepatosit ve mitoz yönünden incelenerek her bir vaka için karaciğer total lezyon skoru hesaplandı. Bulgular: Dox uygulaması relatif karaciğer ağırlığını arttırırken, TQ ve Res gruplarında Dox kaynaklı artış önlendi (p<0.05). Dox ile artan karaciğer total lezyon skorunun TQ ve Res gruplarında daha düşük olduğu gösterildi (p<0.05). Ancak Dox+TQ-5, Dox+TQ-20 ve Dox+Res-20 grupları nekroz/apoptozda düzelme saptanmadı. Öneri: TQ ve Res (5 ve 20 mg/kg), Dox tarafından indüklenen total karaciğer lezyon skorunu azalttı. TQ ve Res, dejenerasyon ve inflamasyonu azaltmasına rağmen, anahtar kriterlerden biri olan nekroz/apoptoz üzerindeki zayıf koruyucu etkileri, kontrolsüz kullanımları için sınırlayıcı bir neden olarak kabul edildi. Anahtar kelimeler: Karaciğer, histopatolÖğe Histopathological evaluation of the effects of thymoquinone and resveratrol on the liver in rats administered doxorubicin(Selçuk Üniversitesi, 2022) Ateş, Mehmet Burak; Özdemir, Özgür; Öztürk, Ali Erdem; Bucak, Mustafa Numan; Bulut, AyşegülAim: The purpose was to investigate the effects of various dosages of thymoquinone and resveratrol (5 and 20 mg/kg) on doxorubicin-induced hepatotoxicity in rats from a pathological standpoint. Materials and Methods: Eighty male Wistar Albino rats were used in this study. Animals were divided in to 10 groups: Control (physiological saline, PO); Doxorubicin (physiological saline, PO and Dox,15mg/kg Dox in 10th days, IP); Thymoquinone -5 (TQ-5, 5 mg/kg TQ, PO); TQ-20 (20 mg/ kg TQ, PO); Resveratrol-5 (Res-5, 5 mg/kg Res, PO); Res-20 (20 mg/kg Res, PO); Dox+TQ-5 ; Dox+TQ-20; Dox+Res-5; Dox+Res-20. After the 21-day experiment, 6 replicates were randomly selected from the groups. After weighing the body weight, the livers of the euthanized rats were dissected and weighed. Routine tissue processing processes were applied to liver samples. Hepatocyte degeneration, necrosis/apoptosis, bile duct hyperplasia, dissociation, congestion, karyomegaly, mononuclear cell infiltration, binuclear hepatocytes, and mitosis were all examined microscopically, and a liver total lesion score was calculated Results: Dox treatment increased relative liver weight, but the TQ and Res groups prevented this increase (p<0.05). The liver total lesion score, which increased with Dox, was shown to be lower in the TQ and Res groups (p<0.05). However, the Dox+TQ-5, Dox+TQ-20, and Dox+Res-20 groups, showed no amelioration in necrosis/apoptosis. Conclusion: TQ and Res (5 and 20 mg/kg) decreased the total liver lesion score induced by Dox. Although TQ and RES diminish degeneration and inflammation, their poor protective effects on necrosis/apoptosis, one of the key criteria, were considered as a limiting cause for their uncontrolled usage.
