Yazar "Ceylan, Ebubekir" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Eugenia Caryophyllata Myrtaceae (Karanfi̇l) Uçucu Yağının Medıan Letal Doz (Ld50) Düzeyi̇ ve Sağlıklı ve Di̇yabetli̇ Farelerde Hi̇pogli̇semi̇k Etki̇si̇ni̇n Araştırılması
    (Selçuk Üniversitesi, 2004 Ocak) Ceylan, Ebubekir; Özbek, Hanefi; Öztürk, Abdurrahman
    Bu çalışmada Eugenia caryophyllata Myrtaceae (karanfil) uçucu yağının, median letal doz (LD) düzeyinin ve sağlıklı ve diyabetli farelerde hipoglisemik etkisinin araştiniması amaçlanmıştır. Alloksanla diyabet oluşturulmuş farelere ve sağlıklı tarelere Eugenia caryophyllata Myrtaceae uçucu yağı ekstresi, glibenclamide (referans) ve serum fizyolojik (kontrol) uygulanıp; uygulama öncesi, birinci, ikinci, dördüncü ve 24. saatlerde, farelerin kuyruk veninden kan alınarak açlık kan şekeri düzeyleri belirlenmiştir. Eugenia caryophyllata Myrtaceae ekstresinin alloksanla diyabet oluşturulmuş farelerde kontrol (serum fizyolojik) grubuna göre açlık kan şekerini ikinci ve 24. saatte anlamlı derecede düşürdüğü, birinci ve dördüncü saatlerde bu etkinin görülmediği gibenclamide in, serum fizyolojik grubuna göre açlık kan şekerini birinci, ikinci, dördüncü ve 24. saatlerde anlamlı derecede düşürdüğü; glibenclamidele E. Caryophyllata arasında kan şekerini düşürücü etkileri açısından birinci, ikinci, dördüncü ve 24. saatlerde anlamlı bir farklık bulunmadığı gözlenmiştir. Sağlıklı farelerde E Caryophyllata grubu kan şekeri düzeyinin yalnızca dördüncü saatte diğer gruplara göre daha az düştüğü saptanmıştır. Sonuç olarak Eugenia caryophyllata Myrtaceae uçucu yağ ekstresinin, referans ilaç olarak kullanılan glibenclamide ile karşılaştınıldığında istatistiksel olarak aralarında anlamlı bir farklılık bulunmadığı: yani ikinci ve 24. saatlerde aynı düzeyde hipoglisemik etki gösterdiği, birinci ve dördüncü saatlerde ise kontrol grubu ile arasında anlamlı bir farklılık olmadığı gözlenmiştir. Aynca Eugenia caryophyllata uçucu yağ ekstresinin LD dozu ise 0.613 ml/kg olarak tespit edilmiştir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Serum Zinc, Copper and Thyroid Hormone Concentrations in Heifers With Retarded Growth
    (2006) Keleş, İhsan; Dönmez, Nurcan; Altuğ, Nuri; Ceylan, Ebubekir
    Bu çalışmada gelişme geriliği problemleri olan düvelerde Zn, Cu ve tiroid hormon konsantrasyonlarının rolünü araştırmak amaçlandı. Çalışmada Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi İç Hastalıkları kiliniğine getirilen 6-12 aylık yaşlarda 35-50 kg canlı ağırlığında 11 adet (Test Grubu) ve normal canlı ağırlığında (80-100 kg) 6 adet (Kontrol Grubu) Doğu Anadolu Kırmızısı düve materyal olarak kullanıldı. Klinik olarak enfeksiyon ve paraziter enfestasyon teşhis edilemedi. Bu nedenle, büyüme çağındaki düvelerde gelişme geriliğine neden olduğu bilinen iz element ve troid hormon durumları araştırıldı. Kontrol grubundan elde edilen değerlerle karşılaştırıldığında test grubunda Zn, Cu, T3, FT3, T4 ve FT4 değerlerinin daha düşük olmasına rağmen, sadece Zn (p<0.05), T4 ve FT4 (p<0.01) değerlerindeki farklılıklar istatistiksel olarak önemli bulundu. Bu nedenle, özellikle Zn ve Cu içeriğinden yetersiz ve dengesiz beslenmenin, test grubunda absorbsiyon bozukluklarına yol açarak growth hormonunun stimülatörü olan tiroid hormon konsantrasyonları ve gıda değerlendirilmesindeki azalmaya bağlı olarak gelişme geriliğine neden olduğu sonucuna varıldı.