Yazar "Düzenli, M. Akif" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 4 / 4
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    The effect of diabetes mellitus on the P-wave dispersion
    (JAPANESE CIRCULATION SOC, 2007) Yazıcı, Mehmet; Özdemir, Kurtuluş; Altunkeser, Bülent Behlül; Kayrak, Mehmet; Düzenli, M. Akif; Vatankulu, M. Akif; Soylu, Ahmet
    Background P-wave dispersion (PD), a measure of heterogeneity of atrial refractoriness, is defined as the difference between the minimum (P min) and maximum P-wave (P max) durations on standard 12-lead electrocardiography (ECG). Increase in PD shows the intra-atrial and inter-atrial non-uniform conduction. In the present study the evaluation of the effect of diabetes mellitus (DM) on PD in patients without coronary artery disease and hypertension was carried out. Methods and Results Seventy-six diabetic patients who had no coronary artery disease or hypertension (group 1; mean age 48 +/- 9) and 40 healthy volunteer individuals (group2; mean age 46 +/- 13) were enrolled in the study. After obtaining 12-lead surface ECG of all cases, P max and P min P-wave durations were measured and the differences between them were taken as PD (PD=P max-P min). Left atrium diameter, left ventricular end systolic and end diastolic diameters were measured and left ventricular ejection fraction was determined by echocardiography. Pulse wave mitral flow velocities were measured from the apical 4-chamber view. Mitral early diastolic velocity (E), late diastolic velocity (A), E/A, E deceleration time and isovolumetric relaxation time were determined. In comparison of the 2 groups there was no statistically significant difference among age, sex, systolic and diastolic blood pressure, resting heart rate and body mass index of the cases. Although PD and P max were significantly higher in diabetic patients, there was no difference between P min values (33 12 vs 28 +/- 10, p=0.02; 99 +/- 12 vs 93 +/- 10, p=0.011; 66 +/- 9 vs 65 +/- 10, p=NS; respectively). Conclusions DM might increase PD, even without ischemia, hypertension and left ventricular hypertrophy.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Hipertansif Hastalarda Gece Kan Basıncındaki Azalmaya Obezitenin Etkisi
    (2005) Soylu, Ahmet; Düzenli, M. Akif; Yazıcı, Mehmet
    Amaç: Gece kan basıncı düşüşü olmayan kişilerde kardiyovasküler riskin arttığı bilinmektedir. Bu çalışmada hipertansif kişilerde gece kan basıncındaki azalmaya obezitenin etkisi araştırıldı. Gereç ve Yöntem: Beden kitle indeksi (BMI) 30 ve üzerinde olanlar obez kabul edilerek, 35 obez (17 erkek, 18 kadın; yaş ort.: 49,26,3 yıl) ve 36 nonobez (18 erkek, 18 kadın; yaş ort.: 50.16,2 yıl) olmak üzere yeni teşhis edilen veya daha önce teşhis edilmiş fakat düzenli antihipertansif ilaç kullanmayan ve kan basıncı kontrol altında olmayan toplam 71 esansiyel hipertansiyonlu hasta çalışmaya alındı. Tüm hastalarda 24 saatlik ambulatuvar kan basıncı ölçümü yapıldı. Bulgular: Obez olan grupta gece ortalama sistolik kan basıncı yüksek bulundu. Gündüz kan basıncı değerleri ile kıyaslandığında gece kan basıncı düşüşünün obez grupta daha az olduğu tespit edildi. Sistolik kan basıncına göre her iki grubun "dipper" olduğu görülürken, diyastolik ve ortalama kan basınçlarına göre obez grubun "nondipper" olduğu görüldü. Sonuç: Hipertansif hastalar incelendiğinde obezite kardiyovasküler riskin artışına neden olan gece kan basıncındaki düşüşün azalmasına yani nondipping durumuna katkıda bulunmaktadır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Hormon replasman tedavisinin kardiyak fonksiyonlar üzerine etkisinin yeni parametrelerle değerlendirilmesi
    (2004) Düzenli, M. Akif; Özdemir, Kurtuluş; Sökmen, Abdullah; Çelik, Çetin; Soylu, Ahmet; Gezginç, Kazım; Yazıcı, Mehmet
    Amaç: Menopoz nedeniyle meydana gelen değişikliklerden en çok etkilenen sistemlerden biri de kardiyovasküler sistemdir. Bu çalışma, sağlıklı postmenopozal kadınlarda HRTnin kardiyak fonksiyonlar üzerine etkilerinin yeni parametreler kullanılarak değerlendirilmesi amacıyla planlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya HRT uygulanacak 35 ve kontrol grubu olarak da aynı özelliklere sahip 32 sağlıklı postmenopozal kadın alındı. Tüm bireylere standart ekokardiyografi yapıldı. Ardından doku Doppler pulsed wave yöntemi uygulanarak miyokardiyal hızlar ile sistolik ve diyastolik zaman intervalleri ölçülerek miyokard performans indeksi (MPİ) hesaplandı. Üç ay sonra elde edilen parametreler, bazal değerlerle karşılaştırıldı. Bulgular: Sol ventrikül (SV) segmenter sistolik miyokardiyal hız (Sm), ortalama Sm ve triküspit Sm değerlerinde her iki grupta da 3 ay sonra değişiklik tespit edilemedi. HRT grubunda SV için ortalama erken miyokardiyal hızı (Em) artarken geç miyokardiyal hız (Am) azaldı. Em/Am oranı ve mitral erken diyastolik doluş hızı/mitral geç diyastolik hızı oranı arttı. MPİ değerlerinde HRT alan grupta üç ay sonra azalma eğilimi vardı. Fakat bu değişiklikler istatistiki anlamlılığa ulaşmadı. Sonuç: Anlamlı olmasa da, 3 ay süreli HRT özellikle SV diyastolik fonksiyonlarında düzelmeye neden olabilir. Bu düzelme eğiliminin anlamlı olup olmadığının ortaya çıkarılması için uzun süreli geniş katılımlı randomize çalışmalara ihtiyaç vardır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Investigation of eNOS Gene Intron 4 A/B Vntr and Intron 23 Polymorphisms in Patients with Essential Hypertension
    (Tübitak Scientific & Technical Research Council Turkey, 2010) Mehmetoğlu, İdris; Yılmaz, Gülsüm; Kurban, Sevil; Acar, Hasan; Düzenli, M. Akif
    Aim: Nitric oxide (NO) plays a mayor role in the regulation of vascular tone Production of NO can be influenced by polymorphisms of the endothelial NO synthase (eNOS) gene, which may be associated with the pathogenesis of essential hypertension (EHT) Therefore, eNOS gene intron 4 a/b variable number of tandem repeats (VNTR) and intron 23 polymorphisms were investigated in patients with EHT living in a central area of Turkey. Materials and methods: The study was performed in 91 patients (34 M, 57 F) with EHT, aged 38-76 years, and 75 age- and sex-matched healthy controls (35 M, 40 F). eNOS gene polymorphisms were detected by polymerase chain reaction method. Results: There was no significant difference between the G-allele frequency of the G10-T polymorphism in intron 23 and intron 4 a/b VNTR polymorphism of the eNOS gene in EHT patients and in the controls Conclusion: eNOS gene intron 4 a/b VNTR and intron 23 gene polymorphisms were not associated with EHT patients living in a central area of Turkey Further studies are needed to investigate whether these 2 polymorphisms of the eNOS gene could represent useful genetic markers for indentifying individuals at risk of developing EHT.