Yazar "Karakaya, Şölen" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 3 / 3
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Arka grup dişlerde kullanılan amalgam, kompozit inley ve porselen inley restorasyonlarının marjinal adaptasyon, mikrosızıntı ve dişlerin kırılma dayanımları açısından karşılaştırmalı olarak incelenmesi(Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 1996) Karakaya, Şölen; Tanrıverdi, FüsunBu çalışmada arka bölgede sıklıkla kullanılan amalgam restorasyonlarla bu restorasyonlara alternatif olabilecek estetik restorasyonlardan kompozit inley ve porselen inley restorasyonları, marjinal adaptasyon, mikrosızıntı ve restore edilen dişlerin kırılma dayanımları açısından karşılaştırıldı. Restorasyonların marjinal adaptasyonlarının incelendiği, ilk çalışmada materyaller MOD preparasyonlu 33 adet pirinç kalıba üretici firma direktifleri doğrultusunda hazırlanarak yerleştirildi. 1 gün ve 14 gün suda bekletildikten sonraki maksimum ve minimum kenar açıklıkları ışık mikroskobu yardımıyla ölçüldü. Porselen örnekler, porselenin su emilimi çok az olduğu için suda bekletilmediler. Yapılan istatistiksel testler sonucunda kompozit inley ve porselen inley- restorasyonlarının kenar açıklıkları arasındaki fark önemsizken (P>0.05), bu restorasyonların kenar açıklık değerleri amalgam restorasyonlardan önemli ölçüde yüksek bulunmuştur (P<0.01). ikinci çalışmada da 30 adet çekilmiş alt premolar dişlere açılan MOD kavitelere, kompozit inley restorasyonlar Dual-cement, porselen inley restorasyonlar da Ultra-bond yardımıyla yapıştırıldı, amalgam ise kaviteye matriks ve bandı yardımıyla direkt uygulandı. 3 gün yapıştırıcı sunanların tam polimerizasyonların sağlamaları için 37°C de % 0.9'luk serum fizyolojik içinde bekletilen örnekler, 5-55°C'lerde 30'ar sn. olmak üzere 150 kez ısı sirkülasyonuna tabi tutuldu. Dişlerin kökleri kompozit rezinlerle tıkandıktan sonra restorasyonlar 1 mm. dışından itibaren tırnak cilası ile 2 kat örtüldü ve % 50'lik aquöz gümüş nitrat solüsyonu ile mikrosızıntı çalışması yapıldı. Dişlerden mesiodistal yönde alınan kesitler stereomikroskopta incelendi. Okluzal ve aproksimal sızıntı de receleri ayrı ayrı değerlendirildi. Yapılan istatistiksel testler sonucunda sızıntının materyallere bağlı olarak değişmediği gözlendi. Son olarak dişlerin kırılma dayanımlarının incelendiği çalışmada, çekilmiş 30 adet üst premolar dişe hazırlanan MOD kavitelere yerleştirilen restorasyonlar yine 3 gün yapıştırıcı rezin sunanların polimerizasyonlarını tamamlamaları için 37°C de % 0.9'luk serum fizyolojik içinde bekletildikten sonra bir Universal Test cihazı ile 5 mm/dk'lık hızla sıkıştırma gerilimi uygulandı. Dişlerin kırıldığı noktadaki değerler kgf cinsinden hesaplandı. Bulunan sonuçların istatistiksel değerlendirmeleri sonucunda porselen inley restorasyonlu dişlerin kırılma dayanımları, kompozit inley ve amalgam restorasyonlu dişlerden istatistiksel olarak önemli ölçüde yüksek bulundu (P<0.01). Kompozit inley ve amalgam restorasyonlu dişerin kırılma dayanımları açısından aralarındaki fark is tatistiksel olarak önemli bulunmadı (P>0.05).Öğe Farklı Adeziv Rezinler Kullanılarak Uygulanan Amalgamın Dentine Bağlanma Dayanımının İncelenmesi(2002) Şengün, Abdülkadir; Karakaya, Şölen; Özer, Füsun; Kuşdemir, MahmutBu çalışmada bir one - bottle adeziv sistem (Single bond), bir dual-cure adeziv sistem (Clearfil Liner Bond 2 V) ve bir dual-cure kompozit rezin luting siman (Panavia F) ile beraber kullanılan amalgam restorasyonların dentine bağlanma dayanımı, sadece amalgam kullanılan restorasyon-1 larla push-out test metodu kullanılarak karşılaştırıldı. 52 adet yeni çekilmiş insan 3. molar azı dişleri kullanıldı. Dentini düz bir yüzey halinde çıkartmak için okluzal yüzeyler aşındırıldı. Okluzal yüzeye dik bir şekilde tungsten karbit frez ile pa-ralelometre kullanılarak 2.2 mm çapında ve 3 mm derinliğinde standart kaviteler açıldı. Bütün materyaller üretici firmaların direktifleri doğrultusunda uygulandı ve amalgam kondanse edildi. Kondansasyondan 24 saat sonra örneklerden 2 mm kalınlığında amalgam restorasyon içeren dentin diskleri kesit makinesi yardımıyla alındı. Dentin diskleri bir Universal Test cihazına yerleştirildi ve amalgam kaviteden bütünüyle çıkana kadar 1 mm/dk'lık hız ile silindirik metal bir uç vasıtasıyla kuvvet uygulandı. İstatistiksel analizler için Krusskal Wallis One Way ANOVA ve Mann Whitney-U testleri kullanıldı. Sadece amalgam restorasyon uygulanan grup, diğer bütün adeziv sistem uygulanmış amalgam restorasyonlu gruplardan önemli derecede daha küçük bağlanma dayanımı gösterdi (p0.05). Sonuç olarak, bu çalışmada kullanılan adeziv sistemlerin amalgam bonding için faydalı ve etkin olduğu saptandı.Öğe Kırılmış bir anterior dişin kendi kırık parçası ile restore edilmesi: 2 yıllık vaka raporu(2004) Karakaya, Şölen; Özer, FüsunDiş yaralanmaları, çocukluk yaşlarından itibaren ve özellikle sporla uğraşan genç bireylerde sıklıkla görülür. Kırılmış bir anterior diş, kırık parçasının kalan diş dokusuna adezivler aracılığı ile yapıştırılması ile restore edilebilir ve kırık parçanın kullanılması ile restorasyonun tamamlanması mükemmel sonuçlar doğurabilir. Bu vakada, 4-Meta içerikli bir adeziv rezin siman (Super-Bond C&B) kullanarak kırık parçanın dişe yeniden yapıştırıldığı konservatif bir yaklaşımdan bahsedilmektedir. Bu tedavinin 2 yıllık takibi sonrasında yapılan muayene sonucunda dişin canlılığını koruduğu, hassasiyetin olmadığı ancak kırık hattında hafif bir renk değişimi olduğu gözlendi. Bu vakanın 2 yıllık sonuçları, kron kırıklarında, bu tarz tedavilerin yapılması ile estetik ve fonksiyon yönünden başarılı sonuçlar elde edilebileceğini ortaya koymaktadır.
