Kedilerde corpus ossis ilium kırıklarının sağaltımında kemik plakların os ilium’un lateral ve dorsal yüzüne uygulamasının klinik ve radyolojik olarak karşılaştırılması

Amaç: Sunulan çalışmada kedilerde corpus ossis ilium kırık olgularının sağaltımında LC-DCP veya rekonstrüksiyon kemik plaklarının kırık hattı dorsaline ve lateraline uygulanması ve post-operatif dönemdeki klinik ve radyolojik sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma materyalini corpus ossis ilium kırığı olan 14 farklı ırk, cinsiyet ve yaştaki kedi oluşturdu. Ilium kırığı olan 7 kediye corpus ilii'nin dorsaline, diğer 7 kedide corpus ilii lateral plaka osteosentez uygulandı. Toplam 8 vakada 1.5 mm’lik rekonstrüksiyon kemik plağı, 6 vakada 1 adet 1.5 mm’lik ve 5 adet 2.0 mm’lik LC- DCP plağı kullanıldı. Sacroiliac luksasyon olan 2 olguda 2.0/16 mm ve 2.0/14 mm’lik kilitli vida kullanıldı. Bulgular: Uygulanan her iki yöntem postoperatif olarak radyolojik ve klinik olarak karşılaştırıldı. Lateral uygulamada kırık uçları redükte edildikten sonra plaka ile sabitlendi. Kırık hattı corpus ossis iliumun cranialinde olduğu zaman fiksasyon uygulamaları daha kolay gerçekleşti. Os ilium'un dorsalinde şekillenen kırıkların fiksasyonları ise bölgenin anatomik yapısından dolayı daha zor gerçekleştirildi. Çalışmada 3 olguda operasyon öncesi hemotoraks, 1 olguda pnömotoraks ve akciğer kontüzyonu, operasyon sonrası 14 olgunun 4’ünde konstipasyon, 4 olguda idrar kesesi problemi, 3 olguda kuyrukta hissizlik ve parapleji görüldü. Postopertif olarak nörolojik problemleri devam eden hastaların 1-2 ay içerisinde iyileştiği görüldü. Öneri: Sonuç olarak kedilerdeki corpus ossis ilium kırığı olgularında LC-DCP veya rekonstrüksiyon plakalarının kemiğin dorsaline veya lateraline uygulanmasının, postoperatif dönemde klinik (yürüyüş) ve radyolojik (pelvik kanaldaki daralma-megakolon) sonuçları arasında fark gözlenmemiştir. Kilitli plaka ve vidaların kırık fragmentlerini daha rijid tuttuğu tespit edildi. Her iki yöntemde kilitli vida kullanıldığı için vida gevşemesi görülmedi.

Aim: In the present study, it was aimed to evaluate the clinical and radiological results in the post-operative period by placing LC-DCP or reconstruction plates on the dorsal and lateral of the fracture line in cases of corpus ossis ilium fractures in cats. Materials and Methods: The study material consist 14 cats with different breed, gender and age. Plate osteosynthesis was applied to the dorsal of the corpus ossis ilium in 7 cats with an ilium fracture, and laterally to the other 7 cats. In total, a 1.5 mm reconstruction plate was used in 8 cases, and a 1.5 and 2.0 mm LC-DCP plate was used in 6 cases. A locked lack screw of 2.0/16 mm and 2.0/14 mm was used in 2 cases with sacroiliac luxation. Results: Lateral application was easy when the fracture line was in the cranial part of the corpus ossis ilium. Dorsal application was more difficult due to the anatomical structure of the os ilium. During the study, preoperative hemothorax in 3 cases, pnö- mothorax and lung contusion in 1 case, constipation in 4 of 14 cases, urinary bladder problem in 4 cases, numbness and paraplegia in the tail in 3 cases were observed postoperatively. Conclusion: As a result, no difference was observed between the post-operative clinical and radiological results of placing LC-DCP or reconstruction plates on the dorsal and lateral of the bone. Because of the locked plate and screws kept the fracture fragments more rigid, no screw loosening was observed in both methods