Köpeklerin gıda alerjilerinin tedavisinde steroidal ve nonsterodial antienflamatuvar ilaçların klinik etkinliklerinin karşılaştırılması

Bu araştırmanın amacı, gıda alerjisinin tedavisinde steroidal ve nonsteroidal antienflamatuvar ilaçların klinik etkinliğinin karşılaştırılmasıdır. Bu amaçla 11'i steroid, 13'ü nonsteroid antienflamatuvar ilaç uygulanan gruplarda olmak üzere toplam 24 gıda alerjili köpek kullanıldı. Köpeklerin tedavi öncesi klinik muayeneleri yapıldı, tüm köpeklerin yaş, ırk ve cinsiyetleri ile deri lezyonlarının (kaşıntı, alopesi, eritem, hiperpigmentasyon, papüller, püstüller, kabuklanma, saborhea, akut nemli dermatitis, follikülitis ve pyoderma) şiddeti ve lokalizasyonu kaydedildi. Tüm köpeklerden tedavi öncesi ve sonrası kan örnekleri alınarak serum biyokimya profilleri değerlendirildi. Tüm köpeklere otohemoterapi yapıldı. Steroid grubunda bulunan köpeklere 5mg/kg dozunda Eritromisin (Erivet-Abfar), 0.5-1 mg dozunda Deksametazon (Devan-Topkim) ve 1 cc/20 kg dozunda Tripeiennamine (Vetibenzamin-Cıba-Geigy); Nonsteroid grubunda bulunan köpeklere ise aynı doz Eritromisin ile birlikte Flunixin meglumine 0.3 mg/kg dozunda (FinadynR)-Eczacıbaşı) i.M. olarak uygulandı. Tedaviye lezyonlar tamamen ortadan kalkıncaya kadar devam edildi. Steroid grubunda tedaviye cevabın başlaması en erken 5. günde olurken, nonsteroid grubunda 3. günde lezyonların rezolüsyonu başladı ve kaşıntı azaldı. Buna göre steroid grubunda tedavi süresi 6 köpekte 7 gün, 5 köpekte 5 gün olarak kaydedildi. Nonsteroid grubundaki köpeklerin tamamında 5 günde iyileşme sağlandı. Sonuç olarak, fluniksin megiumine'in gıda alerjilerinin medikal tedavisinde kullanılabileceği ve tedavi etkinliği ve süresi bakımından da deksametazondan daha yararlı olduğu kanısına varıldı.

The purpose of this study was to compare the clinical efficacy of steroidal and nonsteroidal anti-inflammatory drugs in dogs suffered from food allergy. Totally 24 dogs having food allergy were used in the study. Eleven of which were served steroid group and remaining 13 dogs assigned to nonsteroid group. All dogs were examined physically and the age, breed, and sex of the dogs and the skin lesions (pruritis, alopecia, erythema, hyper-pigmentation, papules, pustules, crusts, saborhea, acute moist dermatitis, folliculitis and pyoderma) and their severity and localisation were recorded before the treatment in all dogs. The blood samples were taken and serum biochemistry profile were interpreted before and after treatment. Autohaemotherapy was applied in all dogs. While Erytromycine (5 mg/kg body weight), dexamethasone (0.5-1 mg body weight) and tripeiennamine (1 cc/20 kg body we¬ight) therapy was applied to the steroid group of dogs, in the dogs of nonsteroid group erytromycine (5 mg/kg body weight) and fluniksin meglumine (0.3 mg/kg body weight) were given. This treatment was ceased when the skin lesions were resolved completely. The resolution of skin lesions were started at 3th days and pruritis was decreased in the nonsteroid group while starting therapy response was 5th days in the steroid group. Therapy course was lasted 7 and 5 days in 6 and 5 dogs respectively. Hovewer therapy course was lasted 5 days in all dogs of nonsteroid group. In conclusion, flunixin meglumine was found to be more effective drug the both clinical efficacy and therapy course compared with deksamethasone in the medical treatment of food allergy.