Influence of mercury chloride-renal failure on pharmacokinetics of sulphamethoxazole after oral administration in mice

Amaç: Bu çalışmada, deneysel olarak cıva klorür ile böbrek hasarı oluşturulmuş farelerde 100 mg/kg dozda oral yolla uygulanan sülfametoksazolün farmakokinetiği değerlendirildi. Gereç ve Yöntem: Cıva klorür farelere 3 ve 6 mg/kg dozlarında verildi. Plazma sülfametaksazol konsantrasyonları spektrofotometre ile ölçüldü. Plazma konsantrasyon-zaman verileri dikkate alındığında ilacın 2 kompartmanlı açık modele uygun olduğu görüldü. Bulgular: Böbrek hasarı ile ilişkili olarak sülfametoksazolün emilim (AUC and t1/2a) ve eliminasyon (t1/2? and MRT) fazlarında önemli bulgular (p<0.05) gözlendi. Hasara bağlı olarak eğrinin altında kalan alan değeri düşerken, ortalama kalış zamanında artış tespit edildi (p<0.05). Öneri: Böbrek hasarlı hastalarda, sülfametoksazolün doz ve uygulama aralıklarının hasarın derecesine göre belirlenmesi çok önemlidir

Aim: The effects of renal failure on the pharmacokinetics of sulphamethoxazole were investigated after oral administration of 100 mg/kg of the drug using a mice model of mercury chloride-induced renal failure. Materials and Methods: Mercury chloride was given to mice at the doses of 3 and 6 mg/kg. Plasma sulphamethoxazole concentrations were measured by spectrophotometer. Plasma concentration-time data were fitted to a two-compartment open model. Results: Significant findings (p<0.05) were observed for absorption (AUC and t1/2a) and elimination (t1/2? and MRT) phases of sulphamethoxazole related with renal failure. Also area under the curve value decreased, and mean residence time value increased with renal failure (p<0.05). Conclusion: Study result showed that dosage and administration intervals of sulphamethoxazole were important for patients with renal failure.