Yazar "Uzunlu, Elgin Orçum" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim
    Öğe
    Kedilerde corpus ossis ilium kırıklarının sağaltımında kemik plakların os ilium’un lateral ve dorsal yüzüne uygulamasının klinik ve radyolojik olarak karşılaştırılması
    (Selçuk Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi, 2021) Zamirbekova, Nuriza; Uzunlu, Elgin Orçum; Özdil, Birol; Arıcan, Mustafa
    Amaç: Sunulan çalışmada kedilerde corpus ossis ilium kırık olgularının sağaltımında LC-DCP veya rekonstrüksiyon kemik plaklarının kırık hattı dorsaline ve lateraline uygulanması ve post-operatif dönemdeki klinik ve radyolojik sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma materyalini corpus ossis ilium kırığı olan 14 farklı ırk, cinsiyet ve yaştaki kedi oluşturdu. Ilium kırığı olan 7 kediye corpus ilii'nin dorsaline, diğer 7 kedide corpus ilii lateral plaka osteosentez uygulandı. Toplam 8 vakada 1.5 mm’lik rekonstrüksiyon kemik plağı, 6 vakada 1 adet 1.5 mm’lik ve 5 adet 2.0 mm’lik LC- DCP plağı kullanıldı. Sacroiliac luksasyon olan 2 olguda 2.0/16 mm ve 2.0/14 mm’lik kilitli vida kullanıldı. Bulgular: Uygulanan her iki yöntem postoperatif olarak radyolojik ve klinik olarak karşılaştırıldı. Lateral uygulamada kırık uçları redükte edildikten sonra plaka ile sabitlendi. Kırık hattı corpus ossis iliumun cranialinde olduğu zaman fiksasyon uygulamaları daha kolay gerçekleşti. Os ilium'un dorsalinde şekillenen kırıkların fiksasyonları ise bölgenin anatomik yapısından dolayı daha zor gerçekleştirildi. Çalışmada 3 olguda operasyon öncesi hemotoraks, 1 olguda pnömotoraks ve akciğer kontüzyonu, operasyon sonrası 14 olgunun 4’ünde konstipasyon, 4 olguda idrar kesesi problemi, 3 olguda kuyrukta hissizlik ve parapleji görüldü. Postopertif olarak nörolojik problemleri devam eden hastaların 1-2 ay içerisinde iyileştiği görüldü. Öneri: Sonuç olarak kedilerdeki corpus ossis ilium kırığı olgularında LC-DCP veya rekonstrüksiyon plakalarının kemiğin dorsaline veya lateraline uygulanmasının, postoperatif dönemde klinik (yürüyüş) ve radyolojik (pelvik kanaldaki daralma-megakolon) sonuçları arasında fark gözlenmemiştir. Kilitli plaka ve vidaların kırık fragmentlerini daha rijid tuttuğu tespit edildi. Her iki yöntemde kilitli vida kullanıldığı için vida gevşemesi görülmedi.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Köpeklerde dirsek ekleminin radyolojik ve bilgisayarlı tomografi sonuçlarının karşılaştırılması
    (2018) Yılmaz, Canan Kondak; Parlak, Kurtuluş; Uzunlu, Elgin Orçum; Yalçın, Mustafa; Arıcan, Mustafa
    Amaç: Köpeklerde dirsek ekleminde önemli patolojik bir problemolan dirsek displazisinin erken teşhisinde klinik, radyolojikve bilgisayarlı tomografi sonuçlarının değerlendirilmesi ve karşılaştırılmasıamaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: On iki adet dirsek eklemi displazisine yatkınköpek çalışmanın materyalini oluşturdu. Bu amaçla köpeklerinrutin sistemik ve klinik muayeneleri yapıldı. Köpeklerde ekstremitelerdekieşit olmayan ağırlık dağılımını ölçmek için basışanalizatörü kullanıldı. Olguların radyolojik muayeneler için; tektüplü sabit radyografi cihazı kullanılarak, sağ dirsek eklemlerininfleksiyon ve tam ekstensiyon pozisyonlarda medio-lateral vecranio-caudal pozisyonlarda radyografileri alındı. Aynı eklemlerbilgisayarlı tomografi ile muayene edildi.Bulgular: Cranio-caudal radyografi ile humerus’un condyluslateralis ve medialis’i, olecranon, fossa olecrani, processuscoronoideus lateralis ve medialis ayırt edilmiştir. Processusanconeus’un birleşmemesi problemi için medio-lateral ve medio-lateralfleksiyon pozisyonlarda, processus anconeus’un subratrochlearforamen’den ayrılışı anatomik olarak gözlenmiştir.Processus anconeus’un birleşmemesi ve medio-lateral, mediolateralfleksiyon pozisyonunda kesin teşhis edilebildi. Processuscoronoideus medialis’in birleşmemesinin teşhisinde radyolojikmuayene anatomik unsurların süperpozisyonundan dolayı yanıltıcıolabileceğinden daha kesin bilgi almak için bilgisayarlıtomografi ile teşhis kesinleştirildi. Özellikle, her iki tanı aracıylateşhis edilebileceği kanısına varıldı.Öneri: Processus anconeus’un birleşmemesinin radyolojik muayeneile kolayca teşhis edilebileceği, tomografinin bu amaçlakullanılmasına gerek olmadığı düşünülmüştür. Fakat, processuscoronoideus medialis’in birleşmemesinin teşhisinde bilgisayarlıtomografinin (BT)’nin radyolojik görüntülemeye üstün olduğuortaya konulmuştur.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Ratlarda nervus ischiadicus hasarında kemik iliği ve diş pulpası kaynaklı mezenkimal kök hücre uygulaması
    (Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2021) Uzunlu, Elgin Orçum; Oğurtan, Zeki
    Çalışmamızın amacı; ratlarda deneysel olarak oluşturulan periferik sinir yaralanması modelinde rat kemik iliği (Kİ) ve diş pulpası (DP) kaynaklı mezenkimal kök hücre (MKH) uygulamasının tek başına ve kombine kullanımın etkilerini belirleyerek sinir yaralanmasına bağlı morbiditeyi en aza indirmek ve klinik çalışmalara yön vermektir. Çalışmanın materyalini 76 adet, 250-300 g ağırlığında 12-24 haftalık erkek Wistar Albino ratlar oluşturmuştur. Ratların 4 adedi dental pulpalarından ve kemik iliklerinden mezenkimal kök hücre edilmesi için kullanılmış, 72 adedi ise deney gruplarını oluşturmak için kullanılmıştır. Çalışmamızın deney gruplarını oluşturmak için kullanılan 72 adet rat rastgele I. Grup Sham tek uygulama, II. Grup Sham çift uygulama, III. Grup Kİ-MKH tek uygulama, IV. Grup Kİ-MKH çift uygulama, V. Grup DP-MKH tek uygulama, VI. Grup DP-MKH çift uygulama, VII. Grup Kİ+DP-MKH tek uygulama, VIII. Grup Kİ+DP-MKH çift uygulama ve IX. Grup Kontrol olmak üzere 8'li 9 grup oluşturacak şekilde ayrılmıştır. Ratların sinir hasarı verilmiş sol ayakları pozitif kontrol olarak kullanılmıştır. H&E boyama ile sinirin perinöryum, fasikül organizasyonu, vasküler yoğunluk, ödem, inflamatuar hücre varlığı nekroz-dejenrerasyon ve kanama varlığına ışık mikroskop altında bakılmıştır. S100 immunohistokimsayal boyama da hücre yoğunluğu kontrol grubunda %100 iken III. Grup Kİ-MKH tek uygulama, IV. Grup Kİ-MKH çift uygulama, V. Grup DP-MKH tek uygulama, VI. Grup DP-MKH çift uygulama, VII. Grup Kİ+DP-MKH tek uygulama ve VIII. Grup Kİ+DP-MKH çift uygulama gruplarında %70 in üzerinde olduğu, I.Grup Sham tek uygulama ve II. Grup Sham çift uygulama da ise %10 un altında olduğu bulunmuştur. Siyatik Fonksiyon İndeksi gruplar arasında incelendiğinde I. Grup Sham tek uygulama ve II. Grup Sham çift uygulama da istatistiksel olarak iyileşmenin olmadığı, III. Grup Kİ-MKH tek uygulama, V. Grup DP-MKH tek uygulama ve VII. Grup Kİ+DP-MKH tek uygulama gruplarında ve IV. Grup Kİ-MKH çift uygulama, VI. Grup DP-MKH çift uygulama ve VIII. Grup Kİ+DP-MKH çift uygulama gruplarında iyileşmenin ilk haftadan başladığı, ancak, IV. Grup Kİ-MKH çift uygulama, VI. Grup DP-MKH çift uygulama ve VIII. Grup Kİ+DP-MKH çift uygulama gruplarında iyileşmenin ikinci uygulama için yapılan cerrahi işlemden dolayı oluşan travmadan dolayı 4. haftada da, nedeni bilinmeyen, telafi edilmeyen tek uygulama grubu seviyesine ulaşmayan bir iyileşme ile sonuçlanmıştır. Ratlarda deneysel olarak oluşturulan periferik sinir yaralanmalarında rat kemik iliği ve diş pulpası kaynaklı mezenkimal kök hücre uygulamasının tek başına ve kombine kullanımın rejenerasyonu artırdığı hem siyatik sinir fonksiyon indeksi hem de histopatolojik yöntemlerle tespit edildi.