Kendi kendine bağlanabilen akışkan bir kompozit rezinin yüzeyel Sınıf I kavitelerde klinik performansının değerlendirilmesi

Amaç: Bu çalışmanın amacı kendi kendine bağlanabilen bir akışkan kompozit rezini geleneksel bir kompozit rezin ile karşılaştırarak Sınıf I kavitelerdeki klinik performansını değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Yirmibeş hastaya, her hastada en az 2 adet Sınıf I restorasyon yerleştirildi (n=65). Kaviteler hazırlandıktan sonra rastgele seçim yapılarak ya kendi kendine bağlanabilen akışkan bir kompozit Vertise Flow/Kerr-VR) [Grup-1 (n=33)], ya da etch&rinse bir adeziv kullanılarak geleneksel bir akışkan kompozit (Luxa/DMG-LX) [Group-2 (n=32)] uygulandı. Restorasyonlar uygulandıktan 1 hafta sonra (başlangıç) ve 4 yıl boyunca FDI kriterlerine göre değerlendirildi. İstatistiksel analizler Ki-kare testi ve Cochran Q-testini takiben Mc Nemar’s testleri ile yapıldı (p=0.05). Bulgular: Dört yıl sonunda 49 restorasyon değerlendirildi. Hastaların kontrollere gelme oranı %72 idi. Dört yılın sonunda 3 adet VR (%11.5) ve 2 adet LX (%7.6) restorasyon kaybedildi. 17 adet VR (%73.9) ve 14 adet LX (%58.3) restorasyon kenar uyumu açısından klinik olarak iyi (skor 2) şeklinde skorlandı (p>0.05). Restorasyonlar kenar renklenmesi açısından değerlendirildiğinde ise, VR restorasyonların %39.1’i ve LX restorasyonlarının %25’i klinik olarak iyi (skor 2) şeklinde skorlandı (p>0.05). Restorasyonların hiçbirinde ikincil çürük ya da postoperatif duyarlılık görülmedi. Başlangıç ile karşılaştırıldığında; 4 yıl sonunda VR ve LX akışkan kompozit rezinlerde kenar uyumu ve kenar renklenmesi açısından anlamlı farklılıklar görüldü (p<0.001). Sonuç: Her iki akışkan kompozit rezin de dört yılın sonunda yüzeyel sınıf I kavitelerde benzer ve klinik olarak kabul edilebilir sonuçlar göstermiştir.

Background: The aim of this study was to evaluate long-term clinical performance of a self-adhering flowable resin composite in comparison with a conventional flowable resin composite used with an etch&rinse adhesive system on minimally invasive Class I cavities. Materials and Methods: Twenty-five patients received at least one pair of Class I restorations (n=65). After class I cavities were prepared they were randomly restored either with a self-adhering flowable resin composite (VertiseFlow/Kerr-VR) [Group-1 (n=33)], or with a flowable resin composite (Luxaflow/DMG-LX) in combination with an etch&rinse adhesive system (Teco/DMG) [Group-2 (n=32)] according to the manufacturers' instructions. Restorations were evaluated at baseline and yearly for 4 years according to FDI criteria by two evaluaters. Statistical analysis was carried out with Pearson Chi-Square test and Cochran Q-test followed by Mc Nemar's tests (p=0.05). Results: After 4 years a total of 49 restorations were evaluated with a recall rate of 72%. At 4-year, 3 (11.5%) VR and 2 LX (7.6%) restorations exhibited cumulative retention lost. 17 (73.9%) VR and 14 LX (58.3%) restorations exhibited clinically good (2) score for marginal adaptation. At 4-year evaluations VR and LX showed similar results regarding all evaluated criteria (p > 0.05). None of the restorations demonstrated secondary caries and post operative sensitivity. Both materials showed significant changes at 4 years regarding marginal staining when compared to baseline (p<0.001). Furthermore, significant changes were observed for VR and LX at 1, 2, 3 and 4 years for marginal adaptation according to baseline(p<0.001). Conclusion: The use of both materials for the restoration of Class-I cavities showed a similar and clinically acceptable performance at the end of 4-year.